صدرا عشق مامان

چه طولانی شده فاصله بین نوشتنهایم...دلم لک زده که ساعتها بنشینم وبرایت بنویسم وبه ثبت موقتش کنم ...تا روزی روزگاری منتشرشان کنم .   پسر نازنینم گفتم برات بنویسم آنچه که در دل دارم ونمیتوانم بگویم ...شاید مجالی نباشد که برایت بگویم ...نمیدانم این دل نوشته روزی چشمهای زیبای تو رو زیارت خواهد کرد یا نه ...   رفته رفته تو در کنارم پا گرفتی بر خلاف آنچه گفته میشد که تو به من محتاج هستی،من ب تو محتاج شدم وبر تو مشتاق وتو شدی تمام نیازم ...همه تلاشم وهمه انگیزه ام برای تغییر برای تحمل هر سختی ..   .پسر نازنینم😍   همین که تو رو دارم بهترین هدیه ی دنیا را دارم . دیگر در بین ستاره ها ب دنبال درخشانترین ستاره نیستم...